Διαγωνισμός Κοτσάνας

Ποιος άκουσε τη μεγαλύτερη κοτσάνα το καλοκαίρι που μας πέρασε;
Εγώ είχα την ατυχία να ακούσω σε διπλανό τραπέζι την εξής στιχομυθία:

(Λογικός, κατά τα φαινόμενα, φίλος απευθυνόμενος σε νέους - όχι νεαρούς - γονείς):

- Κρίμα δεν είναι να ταλαιπωρείστε κάνοντας βόλτα τον μικρό με το καροτσάκι μέσα στην πόλη, όταν μάλιστα το μονοξείδιο που εισπνέει ανάμεσα στις εξατμήσεις τού κάνει περισσότερο κακό παρά καλό;

(Απάντηση επηρμένης νέας - όχι νεαρής - μητέρας που σε λίγα χρόνια θα ισχυρίζεται πως έκανε τα πάντα για το παιδί της):

- Δεν πειράζει, αποκτά αντισώματα!

Τρίτοι, αλλά... πρώτοι

Αυτή η παράνοια δεν σταματάει ποτέ
Με αυτά τα τρικ μεγαλώνουν γενιές και γενιές. Η χώρα μπορεί να πατώνει, αλλά είναι η καλύτερη.

Γιατί η τρίτη θέση δεν μπορεί επιτέλους να είναι αυτό που είναι, δηλαδή ΤΡΙΤΗ; Γιατί όλες οι δεύτερες είναι ΠΡΩΤΕΣ "στις καρδιές μας";

Γιατί ποτέ δεν έμαθε κανείς να λέει τα πράγματα με το όνομά τους;