Saturday, September 15, 2007

Περηφάνεια και Ηλιθιότητα


Η Εθνική ομάδα μπάσκετ της Ελλάδας κάνει περήφανους όλους τους Έλληνες με τα αποτελέσματά της.

Οι Έλληνες με τη σειρά τους είναι τόσο ηλίθιοι που στερούν το δικαίωμα ψήφου από τα καμάρια τους, που ατύχησαν να βρίσκονται στο εξωτερικό τη μέρα των εκλογών.

Για μια περηφάνεια ζούμε. Και μια ηλιθιότητα που τη συνοδεύει πάντα από κοντά.

update:

Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι, δεν με πείθουν πως το ψηφοδέλτιο που παίρνει μια γιαγιούλα από το παιδί της, έτοιμο για να το ρίξει στην κάλπη, είναι "πολιτική επιλογή", ενώ η συνειδητοποιημένη και - συχνά με μεγάλη δυσκολία αποφασισμένη - λευκή ψήφος δεν είναι.

Ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζουν οι πρώτες εκλογές με τόσα πολλά blog στη ζούγκλα του Internet. Στις επόμενες πολλοί από αυτούς τους blogger θα γράφουν στις εφημερίδες. Τόσο ίδιες είναι οι απόψεις τους.

6 comments:

Elias said...

Καλησπέρα.
Γιατί απαντάς με τέτοια φειδώ στα σχόλια;
Έχεις κουραστεί από το blogging; Από τους σχολιαστές σου; Γυρεύεις ένα συγκεκριμένο 'κλικ' και δεν το βρίσκεις; Ή κάτι άλλο;

Μεγαλοκοπέλα said...

Καλησπέρα αγαπητέ.

Έχω την εντύπωση ότι τα περισσότερα (από τα λίγα ούτως ή άλλως) σχόλια, δε θέλουν απάντηση. Βρίσκεις ότι χρειάζονται σχολιασμό;

Elias said...

Πράγματι, δε θέλουν.
Για την ακρίβεια, βρίσκω ότι το 99% των σχολίων σε όλα τα blogs γίνονται μόνο για να περνά η ώρα, και το 99% των σχολιαστών κινούνται ανάμεσα στο κλισέ και στο γελοίο.

Είθισται απλώς να λέει κανείς δυο κουβέντες στους σχολιαστές του -αυτό βλέπω να κάνουν οι γήινοι, τουλάχιστον.
Από τότε όμως που πέθανε ο Konfet, όλοι εμείς οι εξωγήινοι ασφυκτιούμε μέσα στη μπλογκόσφαιρα...

Heliotypon said...

Εγώ θα διαφωνήσω με το οτι οι νίκες των ποδοσφαιρικών ή άλλων ομάδων πρέπει να μας κάνουν υπερήφανους. Οι λόγοι:
α) Κανένας δεν μπορεί να περηφανεύεται για τα κατορθώματα του άλλου, έστω και ανήκοντος στην ίδια πληθυσμιακή ή φυλετική ομάδα, γιατί, απλούστατα, δεν έχει καμία συμμετοχή στο "κατόρθωμα".
β) Οι νίκες στον αθλητικό χώρο, (σπάνιες, έτσι κι αλλιώς, για την Ελλάδα), δεν σχετίζονται με το ποιοτικό επίπεδο του λαού ή της χώρας. Αντίθετα, επιτυχίες στον επιστημονικό ή πολιτιστικό τομέα, θα σχετίζονταν.
γ) Πάρα πολλοί αθλητές (και προπονητές) στις Ελληνικές ομάδες δεν είναι καν 'Ελληνες!

Σχετικά με το δικαίωμα ψήφου για τους ευρισκόμενος εκτός Ελλάδας συμφωνώ ότι καθένας θα έπρεπε να έχει αυτή την ευκαιρία. Θα διαφωνούσα, ίσως, με το να ψηφίζουν οι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, μιά και τα συμφέροντά τους δεν βρίσκονται στην Ελλάδα. Αλλά και πάλι, δεν είμαι σίγουρος για την άποψή μου αυτή.

Μεγαλοκοπέλα said...

@ heliotypon

Συμφωνώ απολύτως με τη διαφωνία σου. Και είμαι ακριβώς της ίδιας άποψης. Απλά εδώ υιοθέτησα μια άποψη του "λαού" και των γελοίων αθλητικών σχολιαστών με νοοτροπία και γλώσσα "υπερρεαλιστικού εθνοφασισμού".

Χωρίς να διαφωνώ με τον τρίτο (γ) λόγο σου, για τη συγκεκριμένη ομάδα δεν ισχύει.

Τέλος, πάμπολλοι κάτοικοι εξωτερικού εξακολουθούν να έχουν συμφέροντα στην Ελλάδα, και - όσο παράξενο κι αν ακούγεται - να πληρώνουν φόρους εδώ! Και μόνο το γεγονός ότι πληρώνουν (χρυσό) το ελληνικό διαβατήριο είναι υπεραρκετός λόγος για να έχουν δικαίωμα ψήφου.

MenieK said...

(Αφήνω το γελοιοκλισέ σχόλιο μου, χωρίς να περιμένω την απάντηση εξωενδογήινων) Το να ΜΗΝ ταυτίζουμε το ευτυχές ή ατυχές αποτέλεσμα ενός αγώνα με ένα (φαντασιακό) εθνικό συλλογικό και να μην το αποδίδουμε στα (μάλλον ανύπαρκτα) εθνικά χαρακτηριστικά, είναι σωστό και απολύτως θεμιτό. Η (ακολουθούσα την ευφρόσυνη διάθεση) περηφάνια όμως γι αυτούς τους αγώνες που διεξάγονται με παιδιά που θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά μας (κι ας είναι επαγγελματίες ακριβοπληρωμένοι/ες) ε, μην τρελλαθούμε! κι αυτό θεμιτότερο :) (Γελοιοκλισέ σχόλιο τέλος, σας ευχαριστώ που έχετε την καλοσύνη να μην με αποπαίρνετε, καθώς είμαι γνωστή αθλητικόφιλη όπως φαίνεται κι εδώ)