Saturday, April 28, 2007

Πάλι με μήνες με καιρούς...


Ο κύριος (στο εξής κ.) Τσιτουρίδης ήταν ο πρώτος υπουργός της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή που αναγκάστηκε σε παραίτηση (ο ίδιος δήλωσε ότι την υπέβαλε για λόγους ευθιξίας), πριν προλάβει να συμπληρωθεί μισός χρόνος από την ανάληψη των καθηκόντων του.

Ο λόγος ήταν η παράνομη μετεγγραφή του γιου του από το πανεπιστήμιο της Κρήτης στην Αθήνα. Τότε, εκτός από στοργικός πατέρας, ήταν υπουργός Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Στη διάρκεια της εξάμηνης θητείας του είχε προλάβει επίσης να κουκουλώσει το σκάνδαλο με τα σιτηρά στο οποίο εμπλέκονταν οι κουμπάροι Κώστας Κωνσταντινίδης (γνωστής ΕΠΕΝ-ιτικής οικογενείας της νοτίως της ΠΓΔΜ, Μακεδονίας ξακουστής) και Πανάγος Αναγνωστόπουλος (γνωστής δεξιάς χειρός του Παναγιώτη Ψωμιάδη, Νομάρχη στην πρωτεύουσα της ξακουστής Μακεδονίας).
[Οι άνθρωποί της γενικά διακρίνονται από ανάλογες φιλότιμες προσπάθειες να την καταστήσουν ακόμη πιο ξακουστή, αλλά οι λαοί κωφεύουν.]
Όμως, ο κ. Τσιτουρίδης δεν ήταν μόνο καλός οικογενειάρχης, εύθικτος, παστρικός και πρώην υπουργός Ανάπτυξης και Τροφίμων. Πορευόταν στον Γολγοθά του με χάρη αναρριχητικού καθοδηγούμενος από τη βαθιά πίστη του στον θεό και στην κουμπαριά - αξία ανεξίτηλη στην οποία φαίνεται να πιστεύει σύσσωμος ο ελληνικός πολιτικός κόσμος, σε σημείο που πασχίζει να την προωθήσει και στο εξωτερικό μαζί με τους εκάστοτε σεισμογενείς εκπροσώπους της χώρας στο φεστιβάλ τραγουδιού της Eurovision.


Πράγματι, ο θεός στον οποίο πιστεύει έχει δείξει κατ’ επανάληψη την προτίμησή του στους κλέφτες και ίσως γι’ αυτό μερικοί τον αποκαλούν και «Θεό των Ελλήνων». Ενάμιση χρόνο αργότερα, ο κ. Τσιτουρίδης επανέκτησε ως εκ θαύματος - και συνεπικουρούμενος από την περιστασιακή και επιλεκτική αμνησία που χαρακτηρίζει τούτο τον πολυβασανισμένο λαό και τους ηγέτες του - την εμπιστοσύνη του άτεγκτου αλλά φιλεύσπλαχνου και διορατικού κ. Καραμανλή που του ανέθεσε το υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Ανάπτυξης. Το πόστο, πράγματι, εκ πρώτης όψεως φάνηκε να ταιριάζει γάντι σε έναν άνθρωπο με τις περγαμηνές του κ. Τσιτουρίδη, ο οποίος έδειξε να διακρίνεται τόσο στο βόλεμα όσο και στο κοινωνικό νταραβέρι.

Πριν συμπληρώσει χρόνο στη νέα του θέση, κι εκεί που ο κόσμος κόντευε να ξεχάσει τα σιτηρά, εμφανίστηκε το σκάνδαλο της ΜΕΒΓΑΛ με πρωταγωνιστές…, ναι σωστά μαντέψατε, τους κουμπάρους!

Αργότερα τα ομόλογα δεν ήταν παρά το φυσιολογικό, επόμενο βήμα στην καριέρα του και καταντάει αηδία να περιγράψω πιο γλαφυρά κάτι τόσο αναμενόμενο. Δεν θα πω ότι περιμένουμε με αγωνία τον επόμενο υπουργικό ρόλο του, αλλά αν μη τι άλλο το έργο θα είναι σίγουρα γεμάτο υπόγεια δράση.

1 comment:

Elias said...

Υπάρχει ένα φαινόμενο που εμφανίζεται διαχρονικά στην πολιτική. Έχει να κάνει με την αμφισβήτηση: πρώτα επικεντρώνεται στα χαμηλότερα στρώματα της ιεραρχίας, αν διογκωθεί περισσότερο επικεντρώνεται στα ανώτερα, αν ξεπεράσει ένα κρίσιμο σημείο αμφισβητείται και το πρόσωπο του ίδιου του ηγέτη. Εγώ το ονομάζω αυτό: Σχήμα Ιζνογκούντ ("ο χαλίφης είναι καλός, για όλα φταίει ο κακός βεζίρης Ιζνογκούντ").

Η εικόνα του Καραμανλή προς το παρόν δεν πλήττεται σημαντικά. Έχουμε περάσει όμως στο σημείο που αμφισβητήθηκε ο ίδιος ο Τσιτουρίδης, ενώ πιο πριν η κυβέρνηση ξεμπέρδευε με το να δηλώνει πως για όλα φταίνε οι διάφοροι υπο-Τσιτουρίδηδες.

Έχει μέλι (δις) του κουμπάρου το κουνέλι.