Ποιος άκουσε τη μεγαλύτερη κοτσάνα το καλοκαίρι που μας πέρασε;
Εγώ είχα την ατυχία να ακούσω σε διπλανό τραπέζι την εξής στιχομυθία:
(Λογικός, κατά τα φαινόμενα, φίλος απευθυνόμενος σε νέους - όχι νεαρούς - γονείς):
- Κρίμα δεν είναι να ταλαιπωρείστε κάνοντας βόλτα τον μικρό με το καροτσάκι μέσα στην πόλη, όταν μάλιστα το μονοξείδιο που εισπνέει ανάμεσα στις εξατμήσεις τού κάνει περισσότερο κακό παρά καλό;
(Απάντηση επηρμένης νέας - όχι νεαρής - μητέρας που σε λίγα χρόνια θα ισχυρίζεται πως έκανε τα πάντα για το παιδί της):
- Δεν πειράζει, αποκτά αντισώματα!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Καλό.
Όχι ακριβώς κοτσάνα, αλλά σε παρόμοιο context η χρυσή μπιμπίλα στα βαφτίσια ενός μωρού, το είδα στον, κατά τα άλλα κενό, Λαζόπουλο.
Ελπίζω όχι με δανεικά. Γιατί το έχω ζήσει ΚΑΙ αυτό.
Εδώ έχουμε αποκτήσει αντισώματα με τους πολιτικούς μας, δεν θα αποκτήσουμε με το CO;
Post a Comment