Επιστροφή

Δεν τολμώ να ξεμυτήσω από το σπίτι μου. Ο χουλιγκανισμός δεν έχει κατακλύσει μόνο τα γήπεδα, μα κάθε σημείο της γειτονιάς μου.

Ο καινούριος περιπτεράς - ποιος ξέρει με ποιον τρόπο απέκτησε το κιόσκι του - γνήσιος βαρύμαγκας. Με το ζόρι η καλημέρα, αργοπορημένη εξυπηρέτηση, συνοδεύει τα ρέστα με ένα ακατάληπτο μουρμουρητό.

Το καφέ που σύχναζα αποδεικνύεται λαμόγιο. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ γράφει στους τοίχους, αλλά κανένας δεν δείχνει να πτοείται. Κάθομαι έξω, στη γωνία, κι αναρωτιέμαι πώς και σε ποιους ασκούν κριτική όλα αυτά τα στοιχεία που απαξιούν τους νόμους για τους οποίους υποτίθεται πως κόπτονται. Στο γραφείο πρέπει να μαλώσω. Το κάνω.

Πυροσβεστήρες δίπλα σε αυτοκίνητα που έχουν καβαλήσει το πεζοδρόμιο. Το απόλυτο μπλόκο συμπληρώνεται με παρκαρισμένο μηχανάκι.

Εστιατόρια που αρνούνται συστηματικά τον κατάλογο. Το επόμενο πρωί, μετά το φαγητό, χαρμόσυνη είδηση μεταξύ φίλων αποτελεί το γεγονός ότι κατάφεραν να μη δηλητηριαστούν!

Να συνεχίσω; Τα ξέρετε. Προβλέπω χειμώνα μέσα στο διαμέρισμα. Με επιτραπέζια και σπιτικά τραπεζώματα.