Γελοιoδέστεροι των γελοίων

Δεν είναι λίγα τα δίποδα που κράζουν γενικώς και αορίστως. Έχει παρατηρηθεί, μάλιστα, πως όπως πιο κενά είναι τόσο δυνατότερο το κρώξιμό τους.

Δεν πάει πολύς καιρός που, λες και δεν γνώριζαν ανάλογες συμπεριφορές και ψευτοδιλήμματα στην πλέον καθυστερημένη χώρα της ΕΕ, βάλθηκαν να επικρίνουν τον Μπους για το δίπολο "Ή μαζί μας ή εναντίον μας".

Φυσικά, έχει ο καιρός γυρίσματα. Το ίδιο ψευτοδίλημμα τίθεται σήμερα από κωθώνια με μηδαμινή μνήμη, από κοθόρνους με ανύπαρκτη κρίση. Οι ίδιοι που κατηγορούσαν τη νεολαία για την άγνοιά της σχετικά με το Βατοπέδι, βρέθηκαν να την εξυμνούν μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα για πολιτική ωριμότητα.

Ωστόσο...

Γιατί θα έπρεπε οπωσδήποτε να πάρω θέση και να υπερασπιστώ μία από τις δύο ομάδες εγκληματιών;

Γιατί να χρειάζεται να διαλέξω ανάμεσα στον ονοργανωμένο τραμπουκισμό και τον άτακτο χουλιγκανισμό;

Γιατί, κοντολογίς, να μην καταργηθούν ΚΑΙ το πανεπιστημιακό άσυλο ΚΑΙ η βουλευτική ασυλία;


UPDATE:

60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Μια γυναίκα, 30 άρθρα.

Η σύζυγος του Προέδρου των ΗΠΑ, Eleanor Roosevelt, ήταν εκείνη που προώθησε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Στην ιστορία της φιλοσοφίας υπάρχουν πολλές ιδέες, αλλά καμία δεν έχει αλλάξει τόσο τον κόσμο όπως αυτή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα 30 άρθρα της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που υιοθετήθηκε σαν σήμερα πριν από 60 χρόνια, αποτελούν τα θεμέλια των αξιών του δυτικού κόσμου.

48 από τα 58 τότε μέλη του ΟΗΕ υπέγραψαν τον Χάρτη. Τα κομμουνιστικά κράτη απείχαν, όπως άλλωστε και η Σαουδική Αραβία και η Νότιος Αφρική, ενώ η Ονδούρα και η Υεμένη δεν παρουσιάστηκαν για να ψηφίσουν.

Ήταν η πρώτη φορά που μια διεθνής κοινότητα καθιστούσε γνωστό πως όλοι οι πολίτες έχουν αναφαίρετα και αδιαίρετα δικαιώματα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και εναντίον των ίδιων των χωρών τους.

Αυτή ακριβώς είναι η επαναστατική ιδέα: Όλοι οι άνθρωποι είναι εφοδιασμένοι με ένα υποκειμενικό δικαίωμα.

Στην αρχαιότητα δεν υπήρχε ούτε ένα "ανθρώπινο δικαίωμα", αλλά οι Έλληνες Σοφιστές ανέπτυξαν τη θεωρία πως οι θείοι νόμοι ορίζουν τους ανθρώπους ως ελεύθερους, τους εξοπλίζουν με λογική ικανότητα και ίσα δικαιώματα κατά τη γέννησή τους.

Ακολούθησε ο νέος ατομικισμός που άσκησαν ο φιλόσοφος αυτοκράτορας Marcus Aurelius και ο Κικέρων.

Σ' αυτόν στηρίχτηκε ο πρώτος χριστιανισμός, προπαγανδίζοντας την "καθομοίωση του ανθρώπου με τον θεό" και δημιούργησε μια βάση για την κατοπινή έννοια της αξιοπρέπειας.

Κατά τη μετάβαση στην σύγχρονη εποχή χάθηκε το θρησκευτικό περιεχόμενο, ήρθαν στο προσκήνιο οι διαφωτιστές.

Αν και απήχαν πολύ από την υποκειμενικότητα, λόγιοι όπως ο Ολλανδός Hugo Grotius, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τις απαιτήσεις της εξουσίας του απολυταρχισμού, αντιλήφθηκαν ότι κάθε κυρίαρχο κράτος πρέπει να σέβεται τα φυσικά δικαιώματα του ανθρώπου.

Ο Βρετανός θεωρητικός John Locke ήταν εκείνος που πρότεινε τη γέφυρα του δικαιώματος της υπεράσπισης απέναντι στην κυριαρχία την ηγεμόνων. Κωδικοποιημένα για πρώτη φορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρουσιάστηκαν το 1776 στη Χάρτα των Δικαιωμάτων (Bill of Rights) για την αποικία του βρετανικού στέμματος, Βιρτζίνια. Εδώ βρίσκεται η βάση για την αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.

Τελευταία γίνεται λόγος για τη δυτική χροιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρόλο που ακόμη και στον Κομφούκιο υπάρχουν έδάφια σχετικα με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ωστόσο χώρες όπως η Κίνα και πολλές ισλαμικές... δημοκρατίες, τα ερμηνεύουν ως την βάση δυτικών συμφερόντων.

Σε δεύτερο επίπεδο, είναι αλήθεια πως τα ανθρώπινα δικαιώματα ελάχιστα άλλαξαν τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων που έπεσαν θύματα εθνοκαθάρσεων, ή απάλυναν το δράμα των προσφύγων, μετρίασαν την κρατική τρομοκρατία, τα βασανιστήρια, την πείνα...

Όσο κι αν η εφαρμογή τους περιορίζεται στις προηγμένες χώρες, δεν παύουν να αποτελούν προϋπόθεση για να στρέφονται ενίοτε τα βλέμματα εκεί όπου καταπατούνται. Σίγουρα μια προοπτική παρηγοριάς που δεν μπορεί να αγνοηθεί, ακόμη κι αν χρειάζονται ν' αλλάξουν πάμπολλες προϋποθέσεις.