Η απίστευτη ηλιθιότητα του ελληνικού λαού

Ο ελληνικός ανδρισμός είναι περίεργος. Δεν έχει να κάνει με τα σχηματικά επίθετα περί «ανδρείας» και «γενναιότητας» των εθνικών ηρώων ενός ξεπεσμένου λαού, που ακόμη δεν έχει αποφασίσει από πού πρέπει να πιαστεί για να ορθοποδήσει. Και φυσικά μόνο οι ηλίθιοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως έχει να κάνει με «τιμιότητα», «ειλικρίνεια» και «μεγαλοψυχία».

Το ότι οι Έλληνες άνδρες δεν έχασαν ακόμη αυτά τα… χαρακτηριστικά που τους συνοδεύουν επί αιώνες, άλλοτε δίκαια και άλλοτε από στείρα και άκριτη επανάληψη στερεοτύπων, οφείλεται στο ότι η κοινωνία βαδίζει αργά και σκέφτεται ακόμη πιο αργόστροφα.

Παράλληλα, στις μέρες μας κατέληξε να θεωρείται η απάτη ένδειξη ανδρισμού, η κοροϊδία τεκμήριο ευφυΐας και η υπεξαίρεση πράξη σπουδαίας τόλμης (κι ο θαυμασμός, ανακατεμένος με φθόνο, είναι ευθέως ανάλογος των ποσών που… τσέπωσαν). Στη μετα-σοσιαλιστική Ελλάδα της ανικανότητας και αδεξιότητας της «δεξιάς» η απόλυτη αρετή του άνδρα είναι η μαγκιά.

Ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος μπορεί να εξελίσσεται ερήμην των μελαμψών (αν και τείνουμε να γίνουμε πιο ξανθές από τις Σκανδιναβές) κοντοπόδαρων, οι οποίοι το μόνο που εισάγουν είναι τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν ταμπού και η αναφορά τους εξακολουθεί να λειτουργεί μόνο ως άλλοθι πολιτισμού μιας χώρας, της οποίας η ουσιαστική συμβολή στον πολιτισμό τις τελευταίες δεκαετίες είναι να αναδεικνύει σε «εθνικό στοίχημα» οποιαδήποτε διοργάνωση αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει και να θεωρεί υποχρέωσή της να επαναλάβει στιγμές από την ένδοξη ιστορία της (που στο εξωτερικό γνωρίζουν πολύ καλύτερα) ακόμη και στην τελετή έναρξης ενός διαγωνισμού της Γιουροβιζιονικής πλάκας…

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το κωλοδάχτυλό μας: Στην Ορθόδοξη Ελλάδα, δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από την ομοφυλοφιλία. Κατά τας Γραφάς, το σεξ είναι κακό (συγχωρείται μόνο ως τρόπος αναπαραγωγής), άρα το σεξ μεταξύ ατόμων που δεν συμβάλουν σ’ αυτήν είναι κολάσιμο. Λέγοντας ομοφυλοφιλία δεν εννοώ, βέβαια, τη - συνειδητά ή μη - γελοία έκφρασή της από τους ακκιζόμενους μαϊντανούς των ΜΜΕ ή τη διακωμώδησή της από χαρακτήρες κινηματογραφικών ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών, αλλά την παραδοχή της ως μέρος της προσωπικότητας ενός κατά τα άλλα ΙΣΟΥ απέναντι στο Σύνταγμα πολίτη.

Δεν αποκλείεται οι περισσότεροι να γνωρίζουν προσωπικά, άτομα που έχουν σχέσεις με το ίδιο φύλο. Και αρκετοί δείχνουν να μην ενοχλούνται. Αλλά, κατά βάθος, τους βολεύει ο «ανδρικός» ρόλος. Φίλος μου, μου έδειξε πρόσφατα το απολυτήριο στρατού του, όπου ως λόγος της ακαταλληλότητάς του αναφέρεται η «παθητική ομοφυλοφιλία».

Ο κωλομπαράς

Ο κωλομπαράς, φυσικά, δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Η ιστορία του είναι γραμμένη στα παγκάκια των πάρκων, στα καθίσματα κινηματογράφων Β’ προβολής, στις σκοτεινές αλάνες – πάρκινγκ, στις κλίνες των στρατοπέδων… Όπως και στο σεξ μεταξύ ετεροφυλόφιλων επικρατεί η άποψη πως η γυναίκα δεν επιτρέπεται να «ικανοποιείται» αλλά είναι εκεί για να ικανοποιεί. Η γυναίκα «τον παίρνει» και μ’ αυτόν τον τρόπο είναι υποβιβασμένη στη συνείδηση του… άνδρακλα που «τον δίνει». «Γαμιέμαι όλη μέρα για να τα βγάλω πέρα» ακούς - ποτέ «γαμάω όλη μέρα…» Η περιφρόνηση της ομοφυλοφιλίας έχει τη ρίζα της στην περιφρόνηση του «δέκτη» και τη σχεδόν θρησκευτική πίστη στην ανωτερότητα του «δότη».

Δεν πειράζει που το κάνουν, αρκεί να το κάνουν κρυφά, και να είναι «ενεργητικοί». Να «γα-μά-νε!»

Ο ανδρισμός του... γαμιά έγκειται στο ότι είναι πάνω από τον πούστη. Ο κωλομπαράς είναι αποδεκτός από μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που έχει ταυτίσει τον ομοφυλόφιλο με τον «θηλυπρεπή». Ναι, ο κωλομπαράς εξαιρείται από την αντίληψη που θέλει τον ομοφυλόφιλο γυναικωτό. Βέβαια, και ο Έλληνας ομοφυλόφιλος δεν είναι άμοιρος ευθυνών αφού συχνά επιδιώκει την ταύτισή του με το στερεότυπο.

Ο Έλληνας είναι γαλουχημένος με το κουκούλωμα. Κάνει ό,τι βρομιά έχει να κάνει αλλά ποτέ δεν το παραδέχεται. Εκεί τελειώνει ο ανδρισμός, εκεί τελειώνει η μαγκιά. Κι όμως! Την κλεψιά μπορεί και τη συζητάει. Ενώ στο σεξ (που το θεωρεί μέγιστη βρομιά)… κωλώνει. Η επίσημη εκκλησία, αυτό το σκοταδιστικό ινστιτούτο που αποσκοπεί στην αύξηση του πλούτου του κρατώντας ταυτόχρονα το ποίμνιο στην αναγκαία για την επίτευξή του κατάσταση αποχαύνωσης, αφορίζει δια στόματος ανιστόρητων και φανατισμένων κρυπτο-ομοφυλόφιλων ρασοφόρων τη γενναία παραδοχή πολλών ατόμων στην σεξουαλική τους κατεύθυνση. Διότι στην Ελλάδα του 2008 η παραδοχή της ομοφυλοφιλίας ΕΙΝΑΙ πράξη γενναιότητας.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί είμαι σίγουρη πως το διαβόητο DVD έκανε αναφορές σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις υψηλά ιστάμενων προσώπων. Οι οποίοι, βέβαια, ίσως να ξελάσπωναν με ένα τρικ… δότη, αλλά ως «παθητικοί ομοφυλόφιλοι» ποτέ!