Thursday, May 24, 2007

Imitosis

Από καιρό θέλω να εκφράσω την αντιπάθειά μου προς τα blog που θεωρούν καλό (;), έξυπνο (;)... δεν ξέρω τι, να συνοδεύουν τα κείμενά τους με μουσικό χαλί. Συνήθως το πρώτο που κάνω σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να βρώ το κουμπί και να πατήσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το off.
Δεν έχω βέβαια καμιά αντίρρηση για τα blog που κατά καιρούς φιλοξενούν μουσικές προτάσεις.

Μια τέτοια κάνω κι εγώ σήμερα με ένα τραγούδι που μου έχει σφηνωθεί στο μυαλό αυτή την εποχή. Προέρχεται από το άλμπουμ Armchair Apocrypha του Andrew Bird, ενός καλλιτέχνη που ανακάλυψα πριν δυο χρόνια, όταν είχε κυκλοφορήσει την υπέροχη Μυστήρια Παραγωγή Αυγών. Απολαύστε το Imitosis.

5 comments:

Elias said...

Ώρες-ώρες έχω την αίσθηση ότι σ' αυτό το blog γράφουν δύο εντελώς ξεχωριστοί και διαφορετικοί άνθρωποι...

Μεγαλοκοπέλα said...

Ωχ! Σε διαβεβαιώ πως είναι μόνο ΕΝΑΣ! Γιατί όμως έχεις αυτή την αίσθηση;

Elias said...

Γιατί υπάρχει μία Μεγαλοκοπέλα προκλητική και σχεδόν επιθετική, υπάρχει μία άλλη Μεγ/λα ήπια και προσηνής (αυτή εμφανίζεται κυρίως στα σχόλια, όχι τόσο στα κείμενα των posts), υπάρχει η πολιτική Μεγ/λα, η μουσική Μεγ/λα, η έντονη Μεγ/λα, κ.α.
Και μόνιμα αυτή η εντυπωσιακή επωδός: «γεννήθηκα σαραντάρα!»

Μεγαλοκοπέλα said...

Είναι πάντα η ίδια, στο λέω με βεβαιότητα. Απλά είναι πολυσχιδής! Και παρορμητική!

basik-ly said...

Κι εμένα αυτό το κομμάτι μου άρεσε από το άλμπουμ!

Βρήκα ευκαιρία αυτό το Σ/Κ και ακούω τις φετινές κυκλοφορίες. Τώρα παίζει το West της Lucinda Williams.