Michael Jackson 1958 - 2009

Έκανα το πρώτα μου, δειλά χορευτικά βήματα (κλισέεεε) στις πίστες των ντισκοτέκ της εποχής υπό τους ήχους πολλών τραγουδιών του εξαιρετικού Off the Wall. Ήταν άλλη μια ξεχασμένη σφιχτόκωλη περίοδος, κατά την οποία οι νέοι δεν είχαν προλάβει να ζήσουν δικτατορία, έτσι όπως η μεταπολίτευση συνέπεσε με την αποφοίτησή τους από το Δημοτικό. Αφού φαγώθηκαν με την δήθεν πολιτικοποίησή τους (καλύτερα: κομματοσκυλοποίηση), πάσχιζαν να βρούνε άλλες αφορμές να μαλώσουν. Κι έτσι, καμιά τριανταριά χρόνια αργότερα βάλθηκαν να αναβιώσουν τη βλαχομπαρόκ εκδοχή των mods και rockers υποδυόμενοι τα φρικιά και τα τσινάρια. Με τα αυτιά βουλωμένα από την προκατάληψη και το στομάχι με έντονες διαταραχές από κακοχωνεμένα κείμενα του Μάη του '68 (τουλάχιστον από αυτόν απείχαν ΜΟΛΙΣ μία δεκαετία), διαδήλωναν την υπεροχή της ροκ έναντι του ντίσκο (ή μήπως ήταν ΤΟ ροκ και Η ντίσκο;). Με φωστήρες που υποδαύλιζαν και εδραίωναν την ασχετοσύνη τους, σαν αυτούς που σήμερα κάνουν τη λαϊκιστική προπαγάνδα τους, στραβώθηκαν πολλοί, έκαναν την τύφλα τους παντιέρα και τα αποτελέσματα τα... ζούμε.



Ακολούθησαν τα χρόνια της μόνης ουσιαστικής αναζήτησης: Της προσωπικής. Το Thriller ήταν αξεπέραστο, το βίντεο κλιπ του ομώνυμου τραγουδιού πήγαινε το καινούριο σχετικά μέσο πολύ μπροστά. Το άλμπουμ έβγαλε ΟΛΑ τα τραγούδια του σε ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΑ singles.



Το δικαίωμα στην κομπίνα είχε στο μεταξύ καθαγιαστεί, οι μικροαστοί δεν τρόμαζαν πια από τα φαινόμενα της showbiz, αφού απολάμβαναν να ξοδεύουν τις επιχορηγήσεις στα δικά τους music hall - σκυλάδικα! Ρίτα Σακελλαρίου, Michael Jackson, Ρόδα, Τσάντα, Κοπάνα και Παγιέτα σε έναν ανεκδιήγητο συνδυασμό απόλυτης κακογουστιάς. Φυσικά και πάλι δεν εκτίμησαν αφού δεν ήταν σε θέση να χωρίσουν το κριθάρι από τη... βρώμα.

Όλες οι αξίες μεταποιήθηκαν για μια θέση στο δημόσιο. Η Ρ. κι εγώ καθόμασταν σιωπηλές μπροστά στην τηλεόραση. Βλέπαμε μόνο MTV (τότε που άξιζε τον κόπο). Παρακολουθούσαμε τις διεθνείς εξελίξεις, ζώντας στο παράλληλο σύμπαν των σπιτιών μας... Η κόρη της, γεννημένη το 1986, με άκουσε να λέω βλέποντας το βίντεο κλιπ του They Don't Care About Us: "Άντε τώρα να εξηγήσεις στην κόρη σου και σε άλλα παιδιά της ηλικίας της ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν κάποτε μαύρος..."



Η μικρή γούρλωσε τα μάτια της και με πολύ σοβαρό ύφος ρώτησε: "Μαμά, γιατί τον λέτε ΜΑΥΡΟ;"

Μπορεί να αποδείχτηκε πως δεν ήταν Invincible, έγραψε όμως ΙΣΤΟΡΙΑ, HISstory.