Η απίστευτη ηλιθιότητα του ελληνικού λαού

Ο ελληνικός ανδρισμός είναι περίεργος. Δεν έχει να κάνει με τα σχηματικά επίθετα περί «ανδρείας» και «γενναιότητας» των εθνικών ηρώων ενός ξεπεσμένου λαού, που ακόμη δεν έχει αποφασίσει από πού πρέπει να πιαστεί για να ορθοποδήσει. Και φυσικά μόνο οι ηλίθιοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως έχει να κάνει με «τιμιότητα», «ειλικρίνεια» και «μεγαλοψυχία».

Το ότι οι Έλληνες άνδρες δεν έχασαν ακόμη αυτά τα… χαρακτηριστικά που τους συνοδεύουν επί αιώνες, άλλοτε δίκαια και άλλοτε από στείρα και άκριτη επανάληψη στερεοτύπων, οφείλεται στο ότι η κοινωνία βαδίζει αργά και σκέφτεται ακόμη πιο αργόστροφα.

Παράλληλα, στις μέρες μας κατέληξε να θεωρείται η απάτη ένδειξη ανδρισμού, η κοροϊδία τεκμήριο ευφυΐας και η υπεξαίρεση πράξη σπουδαίας τόλμης (κι ο θαυμασμός, ανακατεμένος με φθόνο, είναι ευθέως ανάλογος των ποσών που… τσέπωσαν). Στη μετα-σοσιαλιστική Ελλάδα της ανικανότητας και αδεξιότητας της «δεξιάς» η απόλυτη αρετή του άνδρα είναι η μαγκιά.

Ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος μπορεί να εξελίσσεται ερήμην των μελαμψών (αν και τείνουμε να γίνουμε πιο ξανθές από τις Σκανδιναβές) κοντοπόδαρων, οι οποίοι το μόνο που εισάγουν είναι τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν ταμπού και η αναφορά τους εξακολουθεί να λειτουργεί μόνο ως άλλοθι πολιτισμού μιας χώρας, της οποίας η ουσιαστική συμβολή στον πολιτισμό τις τελευταίες δεκαετίες είναι να αναδεικνύει σε «εθνικό στοίχημα» οποιαδήποτε διοργάνωση αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει και να θεωρεί υποχρέωσή της να επαναλάβει στιγμές από την ένδοξη ιστορία της (που στο εξωτερικό γνωρίζουν πολύ καλύτερα) ακόμη και στην τελετή έναρξης ενός διαγωνισμού της Γιουροβιζιονικής πλάκας…

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το κωλοδάχτυλό μας: Στην Ορθόδοξη Ελλάδα, δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από την ομοφυλοφιλία. Κατά τας Γραφάς, το σεξ είναι κακό (συγχωρείται μόνο ως τρόπος αναπαραγωγής), άρα το σεξ μεταξύ ατόμων που δεν συμβάλουν σ’ αυτήν είναι κολάσιμο. Λέγοντας ομοφυλοφιλία δεν εννοώ, βέβαια, τη - συνειδητά ή μη - γελοία έκφρασή της από τους ακκιζόμενους μαϊντανούς των ΜΜΕ ή τη διακωμώδησή της από χαρακτήρες κινηματογραφικών ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών, αλλά την παραδοχή της ως μέρος της προσωπικότητας ενός κατά τα άλλα ΙΣΟΥ απέναντι στο Σύνταγμα πολίτη.

Δεν αποκλείεται οι περισσότεροι να γνωρίζουν προσωπικά, άτομα που έχουν σχέσεις με το ίδιο φύλο. Και αρκετοί δείχνουν να μην ενοχλούνται. Αλλά, κατά βάθος, τους βολεύει ο «ανδρικός» ρόλος. Φίλος μου, μου έδειξε πρόσφατα το απολυτήριο στρατού του, όπου ως λόγος της ακαταλληλότητάς του αναφέρεται η «παθητική ομοφυλοφιλία».

Ο κωλομπαράς

Ο κωλομπαράς, φυσικά, δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Η ιστορία του είναι γραμμένη στα παγκάκια των πάρκων, στα καθίσματα κινηματογράφων Β’ προβολής, στις σκοτεινές αλάνες – πάρκινγκ, στις κλίνες των στρατοπέδων… Όπως και στο σεξ μεταξύ ετεροφυλόφιλων επικρατεί η άποψη πως η γυναίκα δεν επιτρέπεται να «ικανοποιείται» αλλά είναι εκεί για να ικανοποιεί. Η γυναίκα «τον παίρνει» και μ’ αυτόν τον τρόπο είναι υποβιβασμένη στη συνείδηση του… άνδρακλα που «τον δίνει». «Γαμιέμαι όλη μέρα για να τα βγάλω πέρα» ακούς - ποτέ «γαμάω όλη μέρα…» Η περιφρόνηση της ομοφυλοφιλίας έχει τη ρίζα της στην περιφρόνηση του «δέκτη» και τη σχεδόν θρησκευτική πίστη στην ανωτερότητα του «δότη».

Δεν πειράζει που το κάνουν, αρκεί να το κάνουν κρυφά, και να είναι «ενεργητικοί». Να «γα-μά-νε!»

Ο ανδρισμός του... γαμιά έγκειται στο ότι είναι πάνω από τον πούστη. Ο κωλομπαράς είναι αποδεκτός από μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που έχει ταυτίσει τον ομοφυλόφιλο με τον «θηλυπρεπή». Ναι, ο κωλομπαράς εξαιρείται από την αντίληψη που θέλει τον ομοφυλόφιλο γυναικωτό. Βέβαια, και ο Έλληνας ομοφυλόφιλος δεν είναι άμοιρος ευθυνών αφού συχνά επιδιώκει την ταύτισή του με το στερεότυπο.

Ο Έλληνας είναι γαλουχημένος με το κουκούλωμα. Κάνει ό,τι βρομιά έχει να κάνει αλλά ποτέ δεν το παραδέχεται. Εκεί τελειώνει ο ανδρισμός, εκεί τελειώνει η μαγκιά. Κι όμως! Την κλεψιά μπορεί και τη συζητάει. Ενώ στο σεξ (που το θεωρεί μέγιστη βρομιά)… κωλώνει. Η επίσημη εκκλησία, αυτό το σκοταδιστικό ινστιτούτο που αποσκοπεί στην αύξηση του πλούτου του κρατώντας ταυτόχρονα το ποίμνιο στην αναγκαία για την επίτευξή του κατάσταση αποχαύνωσης, αφορίζει δια στόματος ανιστόρητων και φανατισμένων κρυπτο-ομοφυλόφιλων ρασοφόρων τη γενναία παραδοχή πολλών ατόμων στην σεξουαλική τους κατεύθυνση. Διότι στην Ελλάδα του 2008 η παραδοχή της ομοφυλοφιλίας ΕΙΝΑΙ πράξη γενναιότητας.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί είμαι σίγουρη πως το διαβόητο DVD έκανε αναφορές σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις υψηλά ιστάμενων προσώπων. Οι οποίοι, βέβαια, ίσως να ξελάσπωναν με ένα τρικ… δότη, αλλά ως «παθητικοί ομοφυλόφιλοι» ποτέ!

Ο Βουλευτής που Πηδούσε Μακριά

Αυτός ο "λεβέντης" ξεπετάχτηκε μέσα από τα καλά πηδήματα. Αν δεν κάνω λάθος είναι το ίδιο παλληκάρι που είχε εμπλακεί σε υπόθεση κοκαΐνης στην αλλοδαπή, μα που ΚΟΥΚΟΥλωσε στο άψε σβήσε, με αρωγό την ελληνική δικαιοσύνη...

Ελλάς - Σερβία Συμ-μα-χί-α!

Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής ο εθνικιστής Τόμισλαβ Νίκολιτς έλαβε το 39% και στις επαναληπτικές εκλογές που θα γίνουν στις 3 Φεβρουαρίου, είναι βέβαιο πως η χώρα θα κάνει ένα βήμα πίσω.
Ήρθε ο καιρός πλέον και για την Ελλάδα να ξεθάψει την Άλκηστιν Μεταξά συνονόματή του ως ηγέτιδα του δικού της βήματος οπισθοδρόμησης.
Και φυσικά, για τη σύσφιξη των δεσμών της ορθοδοξίας.

Οι Κουμπάρες

Τελικά η κουμπαριά ανθεί σε τούτο τον τόπο, όπου ακόμη και η υπεξαίρεση βαπτίζεται "πολιτική προέκταση".
Με τέτοια διαπλοκή κράτους - εκκλησίας - ΜΜΕ, θα παίζουμε εσαεί τις κουμπάρες.

ΧΙΛΑΡΙ

Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων

Τουλάχιστον η Μπλανς Επιφανί διέθετε ήθος…

Ήθος, αφέλεια, υπομονή - ήταν τα χαρακτηριστικά της Μπλανς Επιφανί που έκαναν την Ελλάδα να της μοιάζει. Πόσο μακρινές φαντάζουν τώρα κάποιες εποχές που δεν είναι και τόσο μακρινές.

Τώρα που η Ελλάς μόλις ξεκίνησε να θερίζει το θράσος, την αμάθεια, την απληστία και το δικαίωμα στην απάτη που έσπειρε η λαίλαπα του «σοσιαλισμού» της αυθαίρετης πισίνας και των 4X4 που δηλώνονται ως πατίνια, το κάνει με την επιπολαιότητα των τηλεοπτικών δικαστηρίων.

Η αγανάκτησή της δεν είναι παρά μια κακοσκηνοθετημένη παράσταση μπουλουκιού που μηχανορραφεί αποσκοπώντας στην επιχορήγηση. Και που βέβαια θεωρεί εαυτόν θίασο ποιότητας.

Ξεβρακωμένη από την υφήλιο πλέον για τη δολιότητά της, αναμένει τον βιαστή – λυτρωτή της, αναπολώντας ως ξεπεσμένη Πρασινοφρουρίτσα.

Τραγικότερο δε είναι ότι ακόμα και τώρα νομίζει πως ό,τι αρπάξει θα είναι καλό.

Δείγμα Νεοελληνικής Ανωτερότητας

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Ε** Τ**κου

Η Ελλάδα το είχε τούμπανο και τα κανάλια κρυφό καμάρι.

Κάποια ΜΜΕ είχαν μπερδευτεί. Δημοσίευαν τ' όνομά μου , αλλά όχι τη φωτογραφία μου.

Δηλαδή, άλλο να το λες κι άλλο να το δείχνεις;

Τι θέλει να διασώσει η κυβέρνησις; Τι πασχίζει να αποκρύψει; Τα πρόσωπα ή τα πηδήματα με ονοματεπώνυμο;

Γιατί δεν παραδέχεται επιτέλους πως πρόκειται για μια χώρα μουνί, που θα ήθελε να είναι μουνάρα;