Τις προάλλες, αφήνοντας για λίγο το πλεκτό να πέσει στο πάτωμα και βγάζοντας τα γυαλιά από τα κουρασμένα μάτια μου, παρασύρθηκα από τη μαγεία του ραδιοφώνου. Θα έχετε διαπιστώσει ασφαλώς, ότι κανένας πια δεν μιλάει γι αυτό το ΜΜΕ δίχως να το χαρακτηρίσει μαγικό. Υποθέτω πως έχει να κάνει με τον τρόπο που γίνονται οι προσλήψεις ΚΑΙ σ’ αυτόν τον τομέα του καθημερινού, δημόσιου, ολοένα βιαιότερου βίου.
Πόσο μαγικός πρέπει να έχει γίνει ο σύγχρονος κόσμος εκεί έξω - που, ευτυχώς, όλο και πιο σπάνια πλέον αντιμετωπίζω κατά πρόσωπο - ώστε να προσλαμβάνονται από την κρατική ΝΕΤ τόσο ανίδεες εκφωνήτριες, οι οποίες δεν περιορίζονται στον βιασμό της γλώσσας με αλλεπάλληλα σαρδάμ, αλλά αγνοούν και βασικούς κανόνες της ελληνικής γραμματικής. Δεν συγκράτησα το όνομα της συγκεκριμένης δημόσιας υπαλλήλου που με σαλιωμένη γλώσσα εκφωνούσε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν θα συμπεριελάβει στο ψηφοδέλτιο τον τάδε πολιτικό από την Κρήτη…» και ότι «η καγκελάριος με τον πρωθυπουργό έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στις διημερείς σχέσεις...». Μετρίασα τον εκνευρισμό μου, όταν φαντάστηκα ότι το αγαπημένο της ανάγνωσμα θα είναι τα ζωόδια.
Ασφαλώς το πρόβλημα της Παιδείας δεν θα λυθεί ούτε με τη διαιώνιση του κρατικού μονοπωλίου των ΑΕΙ, ούτε από την όποια μεταρρύθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το πρόβλημα της Παιδείας με κεφαλαίο «Π» και με την ευρύτερη δυνατή σημασία περιλαμβάνει - πλην της γραμματικής - και το πρόβλημα της άποψης περί διορισμού και… κράτησης θέσεων.
Κατά τη γνώμη μου ο καθημερινός εκχυδαϊσμός δεν είναι παρά μια συνέχεια της απαξίωσης της ευγένειας.
Πόσο μαγικός πρέπει να έχει γίνει ο σύγχρονος κόσμος εκεί έξω - που, ευτυχώς, όλο και πιο σπάνια πλέον αντιμετωπίζω κατά πρόσωπο - ώστε να προσλαμβάνονται από την κρατική ΝΕΤ τόσο ανίδεες εκφωνήτριες, οι οποίες δεν περιορίζονται στον βιασμό της γλώσσας με αλλεπάλληλα σαρδάμ, αλλά αγνοούν και βασικούς κανόνες της ελληνικής γραμματικής. Δεν συγκράτησα το όνομα της συγκεκριμένης δημόσιας υπαλλήλου που με σαλιωμένη γλώσσα εκφωνούσε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν θα συμπεριελάβει στο ψηφοδέλτιο τον τάδε πολιτικό από την Κρήτη…» και ότι «η καγκελάριος με τον πρωθυπουργό έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στις διημερείς σχέσεις...». Μετρίασα τον εκνευρισμό μου, όταν φαντάστηκα ότι το αγαπημένο της ανάγνωσμα θα είναι τα ζωόδια.
Ασφαλώς το πρόβλημα της Παιδείας δεν θα λυθεί ούτε με τη διαιώνιση του κρατικού μονοπωλίου των ΑΕΙ, ούτε από την όποια μεταρρύθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το πρόβλημα της Παιδείας με κεφαλαίο «Π» και με την ευρύτερη δυνατή σημασία περιλαμβάνει - πλην της γραμματικής - και το πρόβλημα της άποψης περί διορισμού και… κράτησης θέσεων.
Κατά τη γνώμη μου ο καθημερινός εκχυδαϊσμός δεν είναι παρά μια συνέχεια της απαξίωσης της ευγένειας.
Γι αυτό, αρκετές βδομάδες πριν αρχίσει η νέα σχολική χρονιά, προτείνω την ανέξοδη καθιέρωση του πληθυντικού ευγενείας στα Λύκεια, τόσο από τους μαθητές προς τους καθηγητές όσο και αντιστρόφως.
Ίσως αποδειχτεί ο απλούστατος τρόπος διάσωσης της ελάχιστης ευαισθησίας που έχει απομείνει στην καμένη τούτη χώρα.
